کد مطلب:33648 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:146

مرگ اندیشی











درس دهم 69/1/31

بسم الله الرحمن الرحیم

و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم

و صلی الله علی سیدنا محمد و آله اجمعین

در بیان شرح نامه ی امیرالمومنین (ع) به فرزندشان امام حسن (ع) بودیم.

در نوبتهای پیشین نكاتی در باب زنده كردن و عمارت نمودن دل و نیز روشن كردن دل به نور حكمت بیان كردیم. در این نوبت دنباله ی بیانات امام (ع) را پی می گیریم كه فرمودند:

و نوره بالحكمه و ذلله بذكر الموت و قرره بالفناء و بصره فجائع الدنیا و حذره صوله الدهر و فحش تقلب اللیالی و الایام و اعرض علیه اخبار الماضین و ذكره بما اصاب من كان قبلك من الاولین و سر فی دیارهم و آثارهم فانظر فیما فعلوا و عما انتقلوا و این حلوا و نزلوا، فانك تجدهم قد انتقلوا

[صفحه 224]

عن الاحبه و حلوا دیار الغربه و كانك عن قلیل قد صرت كاحدهم. فاصلح مثواك و لا تبع آخرتك بدنیاك. و دع القول فیما لا تعرف و الخطاب فیما لم تكلف.:

دل خود را با نور حكمت روشن و نورانی بدار و او را به ذكر موت نرم كن، نابودی را به یاد دل خود بیاور و او را مذعن و معترف به فنا كن. فجایع دنیا را با دل خود بازگو و او را از حمله های روزگار بر حذر دار. زشت گردی های شب و روز را برای خود بازگو و اخبار گذشتگان را بر خود عرضه كن و مصیبتها و واقعه هایی را كه برای پیشینیان رخ داده، به یاد آور. در دیار گذشتگان سیر كن و ببین كه چه كردند، از كجا رفتند و به كجا در آمدند. خواهی دید كه از پیش دوستان رفتند و به دیار غربت وارد شدند. بیندیش كه اندكی بیش نمانده است كه تو نیز یكی از آنان شوی. پس كار و معیشت خود را اصلاح كن و آخرت خود را به دنیا مفروش و چیزی را كه نمی دانی و وظیفه نداری، درباره اش سخن مگو.


صفحه 224.